Verborgen Schatten Rond Valga

De dorpsbewoners zeggen dat de Río Ulla meer dan water draagt. Hij sleept verhalen met zich mee, van vissers die al generaties lang de stroom volgen, van Romeinse boten die ooit over dit water gleden. Volg je de rivier, dan leidt hij je langs ruïnes, wijngaarden en uitzichtpunten waar de zee lonkt, maar net buiten bereik blijft.

In het bos van A Curota, waar de wind ruist tussen de kastanjebomen, wacht een vergeten uitkijkpost. Een plek waar je boven de wolken kunt staan en de Rías Baixas als een kaart onder je uitvouwt. Dichterbij, in Catoira, rijzen oude torens uit de aarde – de Torres do Oeste, ooit de bewakers van Galicië tegen Vikingen.

Maar misschien ligt de mooiste plek gewoon op een dorpsplein, onder de schaduw van een plataan, waar een oud vrouwtje haar mand met pimientos opent en glimlacht. Want in Galicië zijn het niet altijd de grote monumenten die blijven hangen, maar de kleine momenten onderweg.